၁၃.၈.၁၀(ေသာၾကာေန႕)
“အျဖစ္အပ်က္.. ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ
ရည္ရြယ္ခ်က္..မရွိ …မရည္ရြယ္ပါပဲ
ျဖစ္ပ်က္္…သြား..တတ္ၾကတယ္၊
အရည္ကို.. လက္နဲ႕.. ယက္ေလွာ္
အသူရာနတ္တို႕.. အိပ္တန္း၀င္တဲ႕.. ကၽြန္း..ဆီကို
မင့္ကိုယ္မင္း ဒိုင္ဗင္ထိုးဆင္း
စာရင္း၀င္….. လိုက္ျပီးေပါ့။”…..
တိုင္ကပ္နာရီက ၉နာရီထိုးဖို႕ ၁၀မီနစ္အလို။ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးက လူစံုတက္စံု
ဆိုင္တံခါးရြက္ ဆြဲဖြင္႕တဲ႕ အခ်ိန္မ်ိဳးျဖစ္တယ္။ဆိုင္ထဲက ပါကင္ထိုးထားတဲ႕ ကားေတြကို
“၀ူး”ကနဲ႕ေမာင္းထြက္မယ္၊ “ကလဲကလဲ”နဲ႕လက္ဆြဲဂ်ိဳင္႕ဆြဲထုတ္တဲ့ အသံေတြ
ေန႕စဥ္ထုတ္္ သတင္းစာေတြလုဆြဲဖတ္တဲ႕ အခ်ိန္မ်ိဳးေပါ့။ဒါက နိစၥဓူ၀ ပံုမွန္ ျဖစ္စဥ္ရယ္ပါ။
ဒီေန႕မွ ဆိုင္းမပါဗံုမဆင့္ မိုးဖြဲေလးေတြ သည္းလိုက္ေလရယ့္္။ကားျပင္တဲ႕ လူေတြ အဖို႕
မိုးရြာျပီဆို နီးရာခံုဆြဲထိုင္ ေတာင္စဥ္ေရမရ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ ေနၾကလ်က္တာခ်ည္းပဲ။
အလုပ္ပါးလြန္း ပါဘိႏွယ္။
“အျဖိဳး…..အျဖိဳး..”
ကိုယ့္အာရံုနဲ႕ ကိုယ္မို႕ ရံုးစာေရး ေခၚသံကို လန္႕ဖ်ပ္ စိတ္ပ်က္သြားတယ္။
“မယ့္ဆီ..ေဂါင္” (ဘာလဲ ..ေျပာ)……..ဟု ထူးမျခားနား ထူးလိုက္တယ္။
“တယ္လီဖုန္း” လို႕ ဖုန္းလာေၾကာင္း ရုံးစာေရးက ေျပာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လဲ customer ဖုန္းေခၚတယ္ အထင္နဲ႕ “ok ..ok” ဆိုျပီး ရုံးခန္းထဲ ဖုန္းရွိရာ
အေျပးတစ္ပိုင္း ၀င္သြားတယ္။
“ဟလုိ ကိုျဖိဳးလား” “အင္.. ေျပာညီ…. ဘာအကူညီ ေပးရမလဲ” ။
“ကိုရန္ရန္… ေရွာသြားျပီးဗ်” ။“ေဟ” “မင္းစကားက ဟုတ္ပါ့မလား”
“ဟုတ္တယ္ အစ္ကို ၊ဒီမနက္ ၄း၀၀နာရီေလာက္ကတဲ႕၊ သူ႕အိမ္မွာပဲ ေရွာတာတဲ႕
အတိက်ေတာ႕မသိဘူး ၊ ခုပဲ ကိုမင္းမင္း ဖုန္းဆက္တယ္။”
“ok ..အခု သူနဲ႕ အနီးနားမွာ ရွိတဲ႕ အသိ တစ္ေယာက္ဆီ ဖုန္းဆက္ေမးၾကည္႕လိုက္မယ္၊
ဒါပဲေနာ္…ညီ”..။
“ဟာာာာ”…သြားျပီး တစ္ေယာက္။ေရထဲက ငါးကို ကုန္းေပၚ ေခၚတင္ထားသလိုပဲ
ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ဘတ္ၾကီး တလွပ္လွပ္ တုန္လႈပ္သြားတယ္။
“ဟလို….ကိုေမာင္ေမာင္၊
ရန္ရန္ ေရွာသြားျပီးဆို ..တကယ္ပဲလား။”
“ေအး…ဟုတ္တယ္..။
“ဟုတ္ပါ့မလား…သူက သေဘာေကာင္းပါတယ္၊စိတ္ဓာတ္ေလးလဲ ဒီေလာက္ေကာင္းတာဗ်ာ”၊
“ေအး..အဲဒါ ဟိုတုန္းက..မင္းနဲ႕ စ,သိတုန္းကေလ”။
လြန္ခဲ႕တဲ႕ ၃ႏွစ္ေလာက္က အသားညိဳညိဳ ၊ ဥပဓိရုပ္ ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္
ၾသဇာအသံထြက္ ေကာင္းတဲ႕ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ကို သိကၽြမ္းခဲ႕ဘူးတယ္။
ျပည္သား ဇာတိက ‘ျပည္ျမိဳ႕’။အသက္ ရွိလွ ၂၈…၂၉ ေလာက္ပါပဲ။
သူရယ္ေမာတဲ႕ အခါ သူ႕ရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ပြင့္လင္းရိုးသားတဲ႕ အေရာင္လက္တယ္။
စကားေျပာေနရင္း ျပံဳးတဲ႕ သူ႕မ်က္လံုးက ခင္မင္ရင္းႏွီး ခ်င္စရာ ေကာင္းတယ္။
တစ္ခါတစ္ရံ သူရဲ႕အျပံဳးက မာေက်ာလြန္းတယ္။လူေတြကို ကူညီတတ္တယ္။
အထူးသျဖင့္ အလုပ္လက္မဲ့ “ဂိန္”ေနတဲ႕ လူေတြကို အလုပ္ရွာေပးတတ္တယ္။
သူ႕နယ္(ဒီမေလးရွား) တခြင္မွာ ရန္ရန္ဆို လမ္းေတြ႕ လူတိုင္း ႏႈတ္ဆက္ တတ္တယ္။
“အင္….ကိုေမာင္ေမာင္ ဘယ္လို ျဖစ္က်တာလဲ”
“အာ..ဒီေကာင္ေတြ အိမ္မွာ ညတိုင္း ၀ုိင္းဖြဲ႕ ျပီး ေသာက္စားေနၾကတယ္၊
ညက သူတို႕ ပံုမွန္ အရက္၀ိုင္းဖြဲ႕ ေသာက္စားေနၾကတယ္။မနက္ ၃နာရီ ေက်ာ္ေလာက္မွာ
“အုံး..ဒိုင္း”..အသံေတြ ၾကားရတယ္တဲ႕”။ “ဟုတ္လား..ဘယ္သူေတြ ၾကားရတာလဲ”၊
“သူတို႕အိမ္ အေပၚထပ္ အခန္းမွာ ငွားေနတဲ့ လင္မယားက။
ဒီေကာင္ေတြ ညတိုင္း မူးျပီး ဆူညံေသာင္းက်န္း ေနက်ပဲတဲ့.. “ေဟ့ ေကာင္ေရ”၊
“ဆိုေတာ့က လင္မယားႏွစ္ေယာက္လဲ ေအာက္ဆင္းမၾကည့္ ၾကေတာ့ပဲ အခန္းမွာပဲ ဆက္ေအာင္းေနေတာ့တယ္။”
“ဘယ္သူ ေတြနဲ႕ ေသာက္ေနၾကတာလဲ” ။ “ကုလားေတြ နဲ႕လား”။
“မဟုတ္ဘူး….ခု သူနဲ႕ စုျပီး ငွားေနၾကတဲ႕ သူ႕အိမ္က
ေကာင္ေတြ နဲ႕ပဲ။…သူတို႕ကို မင္းမသိပါဘူး” ။
“ရန္ရန္က ဘာျဖစ္သြားတာလဲ”
“ေလျဖတ္ သြားတာလား”။ “ဘယ္ကလာ…မင္းက သူ႕ကို အထင္ၾကီး လြန္ေနျပီး”
“မနက္ပိုင္း အေပၚက လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ အလုပ္သြားဖို႕ ေအာက္ေလွကား အဆင္း
ေလွကားရင္းမွာ ဒီေကာင့္ကို ျခံဳေစာင္ တစ္ထည္နဲ႕ အုပ္ထားတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ေဘးနားတစ္၀ိႈွက္မွာ ေသြးေတြ အိုင္ထြန္းေနတယ္။ေသာက္ေဖာ္ ေရႊအခ်င္းခ်င္္း
ရိုက္သတ္သြားတာ” ။
“ဟ…ဒါဆို အသတ္ခံရတာေပါ့..”။
“မင္းကေတာ့ လုပ္ျပီး…ေသြးေတြနဲ႕ ေသေနပါတယ္ ဆိုမွ…ငါက မင္းကို
ဘုရားစူး…အသတ္ခံရပါတယ္လို႕ က်ိန္ျပေနရအံုးမလား “လဒ”…ရ ”။
“အမွားကို သိရံု…နဲ႕
အမွား… မထိဘူးလို႕ မျမင္ေစနဲ႕၊
ည…တာရွည္ရင္ အိမ္မက္ေတြ..မ်ားမယ္
အိမ္ေရး၀…ဖို႕က်..ကိုယ့္စိတ္ကို..ကိုယ္,
..ခ်ည္တုပ္ထား…ရမွာပဲ။
ကမၻာၾကီး…လည္ေနသမၽွ,
..ပတ္၀န္းက်င္က..အေရာင္ေျပာင္းေနမွာပဲ၊
ကိုယ့္ ..အရိပ္ကို… ျပန္ခိုေနတဲ့ ..အပင္ၾကား
အေမ့ဖ၀ါးနဲ႕ ေခ်ာ့သပ္ဘူးတဲ႕…ဦးေခါင္း,
နားအေရာင္လိုက္…အသိတရား…ေျပာင္း…သြားရတယ္..လို႕
“ေတာက္”…..ေပ်ာ့ည့ံ..လြန္းတယ္။”
“ဗုေဒၶါ”…
“ကိုေမာင္ေမာင္ခုျဖစ္တာက အျပင္က ရန္ျငိဳးေၾကာင့္လား”။
“မင္းကြာ..ပိန္းျပီးရင္ ပိန္းေနေတာ့တာပါပဲလား။ သူ႕အိမ္ေခၚတင္ထားျပီး
အတူေသာက္ေနတဲ့ သူ႕လူရင္းေတြက သတ္သြားတာလို႕ေျပာက်တယ္။
ဘယ္တစ္ေယာက္လဲေတာ့ ငါလဲ မသိဘူးကြ”။
အားငယ္တဲ့လူကို အားေပးထိန္းေက်ာင္းတတ္တဲ့ မင္းရဲ႕အက်င့္ေကာင္းက အရက္ကၽြန္ ျဖစ္ေနတဲ့ အေပါင္းသင္းကိုမွ အထိန္းေက်ာင္းမွား မိေလတယ္။
Do not love the unvirtuous too much ၊ Even thought praised highly,
The wicked may act impolitely and boisterously.
စိတ္ထားမေကာင္းသူ(သူယုတ္မာ)ကို အခ်စ္မလြန္ရာ။
ထိုသူတို႕သည္ ထိပ္ေပၚတင္ရြက္ ေျမွာက္စား ခံရေသာ္လည္ မေခ်မငံ ဆူပြတ္ညံ ျပဳတတ္၏။
အိမ္ေပၚ ေခၚတင္ ထားရေလာက္ေအာင္ မင္းစိတ္ မင္းႏိုင္လို႕လား။
ပင့္ကူေတြဟာ သူတို႕ျပဳလုပ္ထားတဲ႕ ပိုက္ကြန္မွာပဲ အိပ္စက္ ၾကသလိုမ်ိဳး
အရက္ကၽြန္ေတြၾကားမွာ အရက္ႏြံ အနစ္ခံ အိပ္စက္ ရတယ္လို႕ကြာ။
ဒီအျဖစ္ကို ၾကားေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး တုန္လႈပ္သြားတယ္။
က်ီးသဲဆရာေတာ္ ေရးတဲ့ ေပါရာဏိက ကထာက်မ္းထဲ ဖတ္ခဲ့ဘူးတဲ့
သန္းနဲ႕ၾကမ္းပိုးပံုျပင္ကို ေျပးျမင္မိတယ္။
ေရွးအခါက ေကာသလမင္းၾကီးရဲ႕ ၀တ္လဲေတာ္မွာ အာသဠလို႕ ေခၚတဲ့
သန္းတစ္ေကာင္ ေနတယ္။အိပ္တဲ့ ေမြ႕ရာေအာက္မွာေတာ့ စဏၰလို႕ေခၚတဲ့ ၾကမ္းပိုးေနတယ္။
တစ္ေန႕ ဒီသန္းနဲ႔ ၾကမ္းပိုးတို႕ ေမြ႕ရာအထက္မွာ ေတြ႕ျမင္ၾကေတာ့ ၾကမ္းပိုးကေမးတယ္။
“အေဆြ အာသဠ သင့္ရဲ႕ကိုယ္က ၀ါဂြမ္းသားလို ညက္ထြားျဖဴစင္ ၀လင္လွတယ္။
ဘယ္သူ႕အေသြးသား ေသာက္စားရလို႕လဲ” ဟု ေမးေတာ့ သန္းက ဒီလို ေျဖတယ္။
“အေဆြစဏၰ ငါက ေကာသလမင္းရဲ႕ ေကာင္းမြန္ႏူးညံ့တဲ့ အ၀တ္အတြင္းမွာ တြယ္ေအာင္းျပီး
ေသြးကိုေသာက္ရလို႕၀လင္ပါတယ္၊သင္ကေတာ့“မင္း”ရဲ႕ ေမြ႕ရာေနရပါနဲ႕
ပိန္ကပ္ၾကဳပ္လွီလိုက္တာ၊ေသြးစ သားစ မေသာက္ရလို႕လား”။
ၾကမ္းပိုးကလဲ “အေဆြ ငါကိုက္ခဲလိုက္တိုင္ ဖမ္းဆီးေဖြရွာလွတာေၾကာင့္ ေျပးရတယ္။
တစ္ခါတစ္ရံ ေမြ႕ရာေအာက္ ပုန္းရတယ္။တစ္ခါတစ္ခါ ၾကမ္းလႊာၾကား ပုန္းရတယ္။
ဒီဒုကၡေၾကာင့္ မ၀ေရစာ ျဖစ္ေနရတယ္။အေဆြ အာသဠ သင္နဲ႕အတူ ငါေနျပီး
မင္းၾကီးေသြးကို ေသာက္ပါရေစ” လို႕ဆိုေတာ့ သန္းက..
“အခ်င္း စဏၰ မင္းၾကီးရဲ႕ကိုယ္ေတာ္က အသားေရအလြန္ ေမြ႕ညက္တယ္။
ငါတို႕က သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ ကိုက္ျပီး ေသြးကိုေသာက္တာေၾကာင့္ မင္းၾကီး မသိ၊
သင္တို႕မူက ရုန္႕ရင္းစြာ ကိုက္တတ္တာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း သိျပီး ရွာေဖြလိမ့္မယ္။
ငါနဲ႕အတူေနျပီး ကိုက္ရင္ မင္းၾကီးႏိုးျပီးထရွာ လိမ့္မယ္။ငါက အေျပးေႏွးတယ္၊အသင္က
အေျပးျမန္လို႕ သင္ခဲေသာ ဒဏ္ေၾကာင့္ ငါအသတ္ခံရမယ္၊ဒါေၾကာင့္ အတူမေနခ်င္” ဟု
ဆိုတယ္။ ၾကမ္းပိုးကလဲ…
“အေဆြ ငါက သင္ကိုက္တဲ့နည္းအတိုင္း ျဖည္းျဖည္းသာသာကိုက္ပါ့မယ္၊ သင္ကိုက္တဲ့ဟန္
နည္းခံရေအာင္ အတူေနပါရေစ” ဆိုျပီး အ၀တ္တစ္ေလွ်ာက္ လိုက္တယ္။
သန္းလဲ သူ႕ကို သနားတတ္တဲ့ သေဘာရွိလို႕ လက္ခံလိုက္တယ္။
အေတာ္ၾကာေတာ့ မင္းၾကီး စက္ေတာ္ေခၚလို႕ မေပ်ာ္ခင္မွာ ၾကမ္းပိုးက ေပါင္တြင္းကို
၀င္ျပီးခဲ ေတာ့တာပဲ၊ မင္းၾကီးလန္႕ျပီး ရွာေတာ့ ၾကမ္းပိုးက အေျပးလ်င္လို႕
ေပ်ာက္သြားတယ္။သန္းကို ဖမ္းမိျပီး မင္းၾကီး သတ္ပစ္လိုက္ေတာ့တယ္။
ဒါကိုေထာက္ျပီး “လူ႕ေဘာင္ေလာကမွာ လူတို႕ဟာ အသြင္မတူ၊ အယူအဆ မတူသူ တို႕ကို
အကၽြမ္းမ၀င္ရာ၊ အတင္းသြပ္တြင္း အေပါင္းအဖက္ မျပဳရာ ျပဳလွ်င္ ပ်က္စီးရ၏”။လို႕
စကားပံုစု တစ္ခုကို ဖတ္ဘူးသမွ် ျပန္ျပီးထြက္က်လာတယ္။
လူ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ မွန္မွန္ကန္ကန္ရႈျမင္ တတ္တဲ့ အျမင္မရွိရင္
ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ စိတ္ဓာတ္ေတြ ပ်က္ျပားက်ဆင္းသြားတတ္တာပဲ။
အခက္ခဲေတြျပႆနာေတြနဲ႕ထူေပါလြန္းတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ စိတ္အသိ္ ၾကံ့ခိုင္ျခင္း မရွိရင္ စိတ္ဓာတ္က်စရာခ်ည္းပဲ။
ဒါကိုမွ ထြက္ေပါက္ရွာျပီး အရက္ခ်ည္း ဖိေသာက္ေနလို႕ကေတာ့ တိုေတာင္းပါတယ္
ဆိုတဲ့ လူ႕သက္တမ္း ဖေယာင္းတုိုင္ကို ႏွစ္ဖက္စလံုး ရႈိ႕သလို သက္ဆိုးဘယ္ရွည္ေတာ့မလဲ။
ျပီးေတာ့ မူးယစ္ေစတတ္တဲ့ ဘယ္အမ်ိဳးအစားကို မဆို အလြန္အကၽြံ သံုးစြဲ ခံစားလြန္းတာလဲ
လူရဲ႕ အာရံုအသိ သတိတရားကို ေမ့ေလ်ာ့ထံုထိုင္း ေစတတ္တာပဲ။ ဒီိလိုုေမ့ေလ်ာ့သူဟာ သူတို႕ ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ ဆႏၵေတြအတြက္ အၾကံေကာင္းဥာဏ္ေကာင္းေတြ ဘယ္လိုလုပ္ ထြက္ႏိုင္ ေတာ့မွာလဲ။
အရက္ဆိုတာ ခဏတာ ဇိမ္ခံဖို႕ေလာက္ပဲ အသံုးျပဳဖို႕ ေကာင္းတဲ႕ ဇိမ္ခံပစၥည္း။
အရက္ ယစ္မူးေနသူဟာ သူတို႕ရဲ႕ စိတ္ကို အစိုးမရတဲ့ အျဖစ္ဆီ ေရာက္သြားတယ္။
မူးယစ္ေနတဲ့ အခါ မဆို သင့္တာေတြ ဆိုရဲ၊ ေျပာရဲ ႏႈတ္မေစာင့္မိေတာ့ဘူး။
အရက္ကို ေရမေရာ တစ္ခ်ိဳက္တည္း ေမာ့ေသာက္ႏိုင္တာကိုပဲ ေလာကၾကီးရဲ႕
အခမ္းနားဆံုး အမႈကို ျပဳႏိုင္သူလို႕ လြဲမွားတဲ႕ မာနေတြ စိမ့္၀င္လာေတာ့တယ္။
မေျပာသင့္ မျပဳသင့္တာေတြ ျပဳမိျပီး ခိုက္ရန္ ေဒါသနဲ႕ သတ္ပုတ္တာေတြလဲ ျဖစ္ကုန္တယ္။
အခု မင္းလို ခႏၶာ အသက္ပါ အဓိပၸာယ္မဲ့ ေပးလိုက္ရတဲ့ “ လူေတြ သတ္လို႕ လူေတြ ေသျခင္းမ်ိဳးပဲ”။
ငါဟာ မင္းရဲ႕..စစ္အတြင္းက..သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး
ငါဟာ မင္းရဲ႕..ေက်ာင္းေနဖက္..သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး
ငါဟာ မင္းရဲ႕..ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳး..တစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့ဘူး
မင္း..ခံယူခ်က္ထဲ စီး၀င္လာတဲ့..ယံုၾကည္မႈ,
ဘယ္ပံုစံ..ႏႈန္းထားလဲ…ဘယ္က လာသလဲဲ။
ဒါေပမယ့္ ….
မင္းကိုးကြယ္တဲ့… ဘာသာ..
ငါေျပာခဲ့တဲ့ … သေဘာတရား..
ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႕..
ျပန္မေျပာ…နားမေထာင္…တာေတာ့
မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ မပီသဘူး။
လူတိုင္းကုိ ကိုယ္လို စိတ္မ်ိဳး ရွိေနမယ္လို႕ ထည့္တြက္ထားလို႕ မရဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ သူေရာက္ေနတဲ့ ေနရာ သူေရာက္ေနတဲ့ ကာလ
သူ႕မွာရွိေနတဲ့ အခက္ခဲေတြက ထပ္တူမညီ ထပ္တူမက် လို႕ပဲ။သမိုင္းဆိုတာ
ကိုယ္ အထင္ၾကီးေလးစား ကိုးကြယ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ကိုယ့္ ခံယူခ်က္နဲ႕ ဖြဲ႕ဆိုထားတဲ့
အေၾကာင္းအရာေတြပါ။အယူအဆေတြက လူမ်ိဳးခ်င္းမွာေတာင္ မတူညီၾကဘူး။
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တစ္ပါးသူရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို မျမင္တတ္ၾကဘူး။
မိမိရဲ႕ လိုခ်င္တပ္မက္မႈကိုပဲ ေရွ႕တန္းတင္တတ္ၾကတယ္။
“ငါ ဘယ္တုန္းက ဘယ္သူ႕ကို ကူညီခဲ့တာပဲ။
ငါ့ ေက်းဇူးေတြ သူ႕မွာ တင္ေနတယ္။ငါ့ လို႕ႏွစ္ၾကီး တစ္ေယာက္အတြက္ ဘာကိုမွ
ဂရုစို္က္စရာ မရွိဘူး၊အသာၾကီးပဲ”။
အဲဒီလို ေသးႏုံတဲ့ အျမင္အေတြးက ဘ၀အတြက္ ဆံုးရံႈးျခင္း အဟန္႕အတား ျဖစ္တာပဲ။
အမွန္တကယ္ စာနာလို႕ ကူညီလိုက္တာကိုပဲ “အတိတ္က ျပဳခဲ႕တဲ႕ ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ေကာင္းစားေနတာပါ”လို႕ ယူဆၾကတဲ့ လူေတြရဲ႕ သေဘာ ရွိေနေသးတယ္။
မင္း ျဖန္႕မေတြး မိလို႕ပါ။ေလာကနီတိမွာ “ မျပည္႕ေသာအိုးသည္ ေဘာင္ဘင္ခတ္ တတ္၏
ပညာနည္းေသာ သူသည္ ထင္ရွားျပတတ္၏။” တဲ့
မာနဆိုတာ မိမိကိုယ္ကို မိမိ ေတာ္လွတတ္လွ တယ္လို႕ အထင္ရွိတဲ့ စိတ္ခံစားမႈ တစ္ခုပါ။
မိမိမွာ ပိုက္ဆံမရွိရင္ အမ်ားကို ဘယ္လို ေကၽြးႏိုင္မွာလဲ၊မိမိကိုယ္တိုင္ တရားမသိရင္
သူတပါးကို ဘယ္လို လမ္းျပမွာလဲ။ မိမိကိုယ္ကို မိမိ ျပည့္၀ေနဖို႕ အရင္ဆံုး
ဖန္တီးထားရမယ္။“ျမစ္” မျဖစ္ရင္ေတာင္ စမ္းေခ်ာင္းေလး တစ္ခုျဖစ္ေနရမယ္။
မေရာက္ေတာ့မွာထက္ စာရင္ ေနာက္က်မွ ေရာက္လဲ မဆိုးပါဘူး။
ခိုင္ျမဲေနရမွာက ေရာက္ေအာင္သြားမယ့္စိတ္။
၁၉.၈.၁၀(ၾကာသပေတး)
“ကိုျဖိဳး….မနက္ျဖန္ ရန္ရန္ ရက္လည္ ဆြမ္းသြပ္ၾကမယ္..”။ “ေၾသာ္..ကိုေမာင္ေမာင္ ဟုတ္။”
“ဒါနဲ႕ သူအမႈက ဘယ္လို႕ေနလဲ” ။“ အင္း…အေလာင္းစစ္ ဆရာ၀န္ေျပာတာေတာ့
ဦးေခါင္းခြံ အက္ကြဲ ဒဏ္ရာနဲ႕ ေသတာတဲ့၊ သူ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္း အမ်ိဳးေတြ မရွိေတာ့
အမႈလိုက္မဲ့သူမရွိဘူး၊ ဒီက လူေတြကလဲ ျပည္ျမိဳ႕ကေလာက္ပဲ သိၾကတာေလ။
လိပ္စာလဲ မသိၾကဘူး..သူမိဘေတြလဲ သိပံု မရပါဘူး။ျပီးေတာ့ ေရႊအခ်င္းခ်င္း ဆိုေတာ့
အားလံုးက ႏႈတ္ဆိတ္ ျငိမ္ေနၾကတယ္၊ လိုက္မဲ့သူ မရွိေတာ့ ရဲက အမႈ ပိတ္လိုက္ျပီးတဲ့”
“ဒါပဲ ေဟ့ေကာင္ေရ…ငါလဲ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ေရာက္ ေနျပီး ရုန္းလိုက္အံုးမယ္..ဘိုင္”။
“ဟုတ္….ဘိုင္ ”။
ေလ…ေပၚေနတဲ့ သတၱ၀ါ
ေလမွာ..က်က္စားတာ အျမင္မဆန္း..ပါဘူး,
ေလ…မွာ သူတိုိ႕ရဲ႕… ေျခရာ…ရွာမေတြ႕တာေတာ့…ရင္နင့္..မိတယ္။
ရန္ရန္(ခ)ရန္ေနာင္ ေကာင္းရာ ဘုံတစ္ခု ေရာက္ေစလ်က္။
ဥကၠာပ်ံ(ဘီလူးကၽြန္း)
“အျဖစ္အပ်က္.. ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ
ရည္ရြယ္ခ်က္..မရွိ …မရည္ရြယ္ပါပဲ
ျဖစ္ပ်က္္…သြား..တတ္ၾကတယ္၊
အရည္ကို.. လက္နဲ႕.. ယက္ေလွာ္
အသူရာနတ္တို႕.. အိပ္တန္း၀င္တဲ႕.. ကၽြန္း..ဆီကို
မင့္ကိုယ္မင္း ဒိုင္ဗင္ထိုးဆင္း
စာရင္း၀င္….. လိုက္ျပီးေပါ့။”…..
တိုင္ကပ္နာရီက ၉နာရီထိုးဖို႕ ၁၀မီနစ္အလို။ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးက လူစံုတက္စံု
ဆိုင္တံခါးရြက္ ဆြဲဖြင္႕တဲ႕ အခ်ိန္မ်ိဳးျဖစ္တယ္။ဆိုင္ထဲက ပါကင္ထိုးထားတဲ႕ ကားေတြကို
“၀ူး”ကနဲ႕ေမာင္းထြက္မယ္၊ “ကလဲကလဲ”နဲ႕လက္ဆြဲဂ်ိဳင္႕ဆြဲထုတ္တဲ့ အသံေတြ
ေန႕စဥ္ထုတ္္ သတင္းစာေတြလုဆြဲဖတ္တဲ႕ အခ်ိန္မ်ိဳးေပါ့။ဒါက နိစၥဓူ၀ ပံုမွန္ ျဖစ္စဥ္ရယ္ပါ။
ဒီေန႕မွ ဆိုင္းမပါဗံုမဆင့္ မိုးဖြဲေလးေတြ သည္းလိုက္ေလရယ့္္။ကားျပင္တဲ႕ လူေတြ အဖို႕
မိုးရြာျပီဆို နီးရာခံုဆြဲထိုင္ ေတာင္စဥ္ေရမရ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ ေနၾကလ်က္တာခ်ည္းပဲ။
အလုပ္ပါးလြန္း ပါဘိႏွယ္။
“အျဖိဳး…..အျဖိဳး..”
ကိုယ့္အာရံုနဲ႕ ကိုယ္မို႕ ရံုးစာေရး ေခၚသံကို လန္႕ဖ်ပ္ စိတ္ပ်က္သြားတယ္။
“မယ့္ဆီ..ေဂါင္” (ဘာလဲ ..ေျပာ)……..ဟု ထူးမျခားနား ထူးလိုက္တယ္။
“တယ္လီဖုန္း” လို႕ ဖုန္းလာေၾကာင္း ရုံးစာေရးက ေျပာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လဲ customer ဖုန္းေခၚတယ္ အထင္နဲ႕ “ok ..ok” ဆိုျပီး ရုံးခန္းထဲ ဖုန္းရွိရာ
အေျပးတစ္ပိုင္း ၀င္သြားတယ္။
“ဟလုိ ကိုျဖိဳးလား” “အင္.. ေျပာညီ…. ဘာအကူညီ ေပးရမလဲ” ။
“ကိုရန္ရန္… ေရွာသြားျပီးဗ်” ။“ေဟ” “မင္းစကားက ဟုတ္ပါ့မလား”
“ဟုတ္တယ္ အစ္ကို ၊ဒီမနက္ ၄း၀၀နာရီေလာက္ကတဲ႕၊ သူ႕အိမ္မွာပဲ ေရွာတာတဲ႕
အတိက်ေတာ႕မသိဘူး ၊ ခုပဲ ကိုမင္းမင္း ဖုန္းဆက္တယ္။”
“ok ..အခု သူနဲ႕ အနီးနားမွာ ရွိတဲ႕ အသိ တစ္ေယာက္ဆီ ဖုန္းဆက္ေမးၾကည္႕လိုက္မယ္၊
ဒါပဲေနာ္…ညီ”..။
“ဟာာာာ”…သြားျပီး တစ္ေယာက္။ေရထဲက ငါးကို ကုန္းေပၚ ေခၚတင္ထားသလိုပဲ
ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ဘတ္ၾကီး တလွပ္လွပ္ တုန္လႈပ္သြားတယ္။
“ဟလို….ကိုေမာင္ေမာင္၊
ရန္ရန္ ေရွာသြားျပီးဆို ..တကယ္ပဲလား။”
“ေအး…ဟုတ္တယ္..။
“ဟုတ္ပါ့မလား…သူက သေဘာေကာင္းပါတယ္၊စိတ္ဓာတ္ေလးလဲ ဒီေလာက္ေကာင္းတာဗ်ာ”၊
“ေအး..အဲဒါ ဟိုတုန္းက..မင္းနဲ႕ စ,သိတုန္းကေလ”။
လြန္ခဲ႕တဲ႕ ၃ႏွစ္ေလာက္က အသားညိဳညိဳ ၊ ဥပဓိရုပ္ ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္
ၾသဇာအသံထြက္ ေကာင္းတဲ႕ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ကို သိကၽြမ္းခဲ႕ဘူးတယ္။
ျပည္သား ဇာတိက ‘ျပည္ျမိဳ႕’။အသက္ ရွိလွ ၂၈…၂၉ ေလာက္ပါပဲ။
သူရယ္ေမာတဲ႕ အခါ သူ႕ရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ပြင့္လင္းရိုးသားတဲ႕ အေရာင္လက္တယ္။
စကားေျပာေနရင္း ျပံဳးတဲ႕ သူ႕မ်က္လံုးက ခင္မင္ရင္းႏွီး ခ်င္စရာ ေကာင္းတယ္။
တစ္ခါတစ္ရံ သူရဲ႕အျပံဳးက မာေက်ာလြန္းတယ္။လူေတြကို ကူညီတတ္တယ္။
အထူးသျဖင့္ အလုပ္လက္မဲ့ “ဂိန္”ေနတဲ႕ လူေတြကို အလုပ္ရွာေပးတတ္တယ္။
သူ႕နယ္(ဒီမေလးရွား) တခြင္မွာ ရန္ရန္ဆို လမ္းေတြ႕ လူတိုင္း ႏႈတ္ဆက္ တတ္တယ္။
“အင္….ကိုေမာင္ေမာင္ ဘယ္လို ျဖစ္က်တာလဲ”
“အာ..ဒီေကာင္ေတြ အိမ္မွာ ညတိုင္း ၀ုိင္းဖြဲ႕ ျပီး ေသာက္စားေနၾကတယ္၊
ညက သူတို႕ ပံုမွန္ အရက္၀ိုင္းဖြဲ႕ ေသာက္စားေနၾကတယ္။မနက္ ၃နာရီ ေက်ာ္ေလာက္မွာ
“အုံး..ဒိုင္း”..အသံေတြ ၾကားရတယ္တဲ႕”။ “ဟုတ္လား..ဘယ္သူေတြ ၾကားရတာလဲ”၊
“သူတို႕အိမ္ အေပၚထပ္ အခန္းမွာ ငွားေနတဲ့ လင္မယားက။
ဒီေကာင္ေတြ ညတိုင္း မူးျပီး ဆူညံေသာင္းက်န္း ေနက်ပဲတဲ့.. “ေဟ့ ေကာင္ေရ”၊
“ဆိုေတာ့က လင္မယားႏွစ္ေယာက္လဲ ေအာက္ဆင္းမၾကည့္ ၾကေတာ့ပဲ အခန္းမွာပဲ ဆက္ေအာင္းေနေတာ့တယ္။”
“ဘယ္သူ ေတြနဲ႕ ေသာက္ေနၾကတာလဲ” ။ “ကုလားေတြ နဲ႕လား”။
“မဟုတ္ဘူး….ခု သူနဲ႕ စုျပီး ငွားေနၾကတဲ႕ သူ႕အိမ္က
ေကာင္ေတြ နဲ႕ပဲ။…သူတို႕ကို မင္းမသိပါဘူး” ။
“ရန္ရန္က ဘာျဖစ္သြားတာလဲ”
“ေလျဖတ္ သြားတာလား”။ “ဘယ္ကလာ…မင္းက သူ႕ကို အထင္ၾကီး လြန္ေနျပီး”
“မနက္ပိုင္း အေပၚက လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ အလုပ္သြားဖို႕ ေအာက္ေလွကား အဆင္း
ေလွကားရင္းမွာ ဒီေကာင့္ကို ျခံဳေစာင္ တစ္ထည္နဲ႕ အုပ္ထားတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ေဘးနားတစ္၀ိႈွက္မွာ ေသြးေတြ အိုင္ထြန္းေနတယ္။ေသာက္ေဖာ္ ေရႊအခ်င္းခ်င္္း
ရိုက္သတ္သြားတာ” ။
“ဟ…ဒါဆို အသတ္ခံရတာေပါ့..”။
“မင္းကေတာ့ လုပ္ျပီး…ေသြးေတြနဲ႕ ေသေနပါတယ္ ဆိုမွ…ငါက မင္းကို
ဘုရားစူး…အသတ္ခံရပါတယ္လို႕ က်ိန္ျပေနရအံုးမလား “လဒ”…ရ ”။
“အမွားကို သိရံု…နဲ႕
အမွား… မထိဘူးလို႕ မျမင္ေစနဲ႕၊
ည…တာရွည္ရင္ အိမ္မက္ေတြ..မ်ားမယ္
အိမ္ေရး၀…ဖို႕က်..ကိုယ့္စိတ္ကို..ကိုယ္,
..ခ်ည္တုပ္ထား…ရမွာပဲ။
ကမၻာၾကီး…လည္ေနသမၽွ,
..ပတ္၀န္းက်င္က..အေရာင္ေျပာင္းေနမွာပဲ၊
ကိုယ့္ ..အရိပ္ကို… ျပန္ခိုေနတဲ့ ..အပင္ၾကား
အေမ့ဖ၀ါးနဲ႕ ေခ်ာ့သပ္ဘူးတဲ႕…ဦးေခါင္း,
နားအေရာင္လိုက္…အသိတရား…ေျပာင္း…သြားရတယ္..လို႕
“ေတာက္”…..ေပ်ာ့ည့ံ..လြန္းတယ္။”
“ဗုေဒၶါ”…
“ကိုေမာင္ေမာင္ခုျဖစ္တာက အျပင္က ရန္ျငိဳးေၾကာင့္လား”။
“မင္းကြာ..ပိန္းျပီးရင္ ပိန္းေနေတာ့တာပါပဲလား။ သူ႕အိမ္ေခၚတင္ထားျပီး
အတူေသာက္ေနတဲ့ သူ႕လူရင္းေတြက သတ္သြားတာလို႕ေျပာက်တယ္။
ဘယ္တစ္ေယာက္လဲေတာ့ ငါလဲ မသိဘူးကြ”။
အားငယ္တဲ့လူကို အားေပးထိန္းေက်ာင္းတတ္တဲ့ မင္းရဲ႕အက်င့္ေကာင္းက အရက္ကၽြန္ ျဖစ္ေနတဲ့ အေပါင္းသင္းကိုမွ အထိန္းေက်ာင္းမွား မိေလတယ္။
Do not love the unvirtuous too much ၊ Even thought praised highly,
The wicked may act impolitely and boisterously.
စိတ္ထားမေကာင္းသူ(သူယုတ္မာ)ကို အခ်စ္မလြန္ရာ။
ထိုသူတို႕သည္ ထိပ္ေပၚတင္ရြက္ ေျမွာက္စား ခံရေသာ္လည္ မေခ်မငံ ဆူပြတ္ညံ ျပဳတတ္၏။
အိမ္ေပၚ ေခၚတင္ ထားရေလာက္ေအာင္ မင္းစိတ္ မင္းႏိုင္လို႕လား။
ပင့္ကူေတြဟာ သူတို႕ျပဳလုပ္ထားတဲ႕ ပိုက္ကြန္မွာပဲ အိပ္စက္ ၾကသလိုမ်ိဳး
အရက္ကၽြန္ေတြၾကားမွာ အရက္ႏြံ အနစ္ခံ အိပ္စက္ ရတယ္လို႕ကြာ။
ဒီအျဖစ္ကို ၾကားေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး တုန္လႈပ္သြားတယ္။
က်ီးသဲဆရာေတာ္ ေရးတဲ့ ေပါရာဏိက ကထာက်မ္းထဲ ဖတ္ခဲ့ဘူးတဲ့
သန္းနဲ႕ၾကမ္းပိုးပံုျပင္ကို ေျပးျမင္မိတယ္။
ေရွးအခါက ေကာသလမင္းၾကီးရဲ႕ ၀တ္လဲေတာ္မွာ အာသဠလို႕ ေခၚတဲ့
သန္းတစ္ေကာင္ ေနတယ္။အိပ္တဲ့ ေမြ႕ရာေအာက္မွာေတာ့ စဏၰလို႕ေခၚတဲ့ ၾကမ္းပိုးေနတယ္။
တစ္ေန႕ ဒီသန္းနဲ႔ ၾကမ္းပိုးတို႕ ေမြ႕ရာအထက္မွာ ေတြ႕ျမင္ၾကေတာ့ ၾကမ္းပိုးကေမးတယ္။
“အေဆြ အာသဠ သင့္ရဲ႕ကိုယ္က ၀ါဂြမ္းသားလို ညက္ထြားျဖဴစင္ ၀လင္လွတယ္။
ဘယ္သူ႕အေသြးသား ေသာက္စားရလို႕လဲ” ဟု ေမးေတာ့ သန္းက ဒီလို ေျဖတယ္။
“အေဆြစဏၰ ငါက ေကာသလမင္းရဲ႕ ေကာင္းမြန္ႏူးညံ့တဲ့ အ၀တ္အတြင္းမွာ တြယ္ေအာင္းျပီး
ေသြးကိုေသာက္ရလို႕၀လင္ပါတယ္၊သင္ကေတာ့“မင္း”ရဲ႕ ေမြ႕ရာေနရပါနဲ႕
ပိန္ကပ္ၾကဳပ္လွီလိုက္တာ၊ေသြးစ သားစ မေသာက္ရလို႕လား”။
ၾကမ္းပိုးကလဲ “အေဆြ ငါကိုက္ခဲလိုက္တိုင္ ဖမ္းဆီးေဖြရွာလွတာေၾကာင့္ ေျပးရတယ္။
တစ္ခါတစ္ရံ ေမြ႕ရာေအာက္ ပုန္းရတယ္။တစ္ခါတစ္ခါ ၾကမ္းလႊာၾကား ပုန္းရတယ္။
ဒီဒုကၡေၾကာင့္ မ၀ေရစာ ျဖစ္ေနရတယ္။အေဆြ အာသဠ သင္နဲ႕အတူ ငါေနျပီး
မင္းၾကီးေသြးကို ေသာက္ပါရေစ” လို႕ဆိုေတာ့ သန္းက..
“အခ်င္း စဏၰ မင္းၾကီးရဲ႕ကိုယ္ေတာ္က အသားေရအလြန္ ေမြ႕ညက္တယ္။
ငါတို႕က သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ ကိုက္ျပီး ေသြးကိုေသာက္တာေၾကာင့္ မင္းၾကီး မသိ၊
သင္တို႕မူက ရုန္႕ရင္းစြာ ကိုက္တတ္တာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း သိျပီး ရွာေဖြလိမ့္မယ္။
ငါနဲ႕အတူေနျပီး ကိုက္ရင္ မင္းၾကီးႏိုးျပီးထရွာ လိမ့္မယ္။ငါက အေျပးေႏွးတယ္၊အသင္က
အေျပးျမန္လို႕ သင္ခဲေသာ ဒဏ္ေၾကာင့္ ငါအသတ္ခံရမယ္၊ဒါေၾကာင့္ အတူမေနခ်င္” ဟု
ဆိုတယ္။ ၾကမ္းပိုးကလဲ…
“အေဆြ ငါက သင္ကိုက္တဲ့နည္းအတိုင္း ျဖည္းျဖည္းသာသာကိုက္ပါ့မယ္၊ သင္ကိုက္တဲ့ဟန္
နည္းခံရေအာင္ အတူေနပါရေစ” ဆိုျပီး အ၀တ္တစ္ေလွ်ာက္ လိုက္တယ္။
သန္းလဲ သူ႕ကို သနားတတ္တဲ့ သေဘာရွိလို႕ လက္ခံလိုက္တယ္။
အေတာ္ၾကာေတာ့ မင္းၾကီး စက္ေတာ္ေခၚလို႕ မေပ်ာ္ခင္မွာ ၾကမ္းပိုးက ေပါင္တြင္းကို
၀င္ျပီးခဲ ေတာ့တာပဲ၊ မင္းၾကီးလန္႕ျပီး ရွာေတာ့ ၾကမ္းပိုးက အေျပးလ်င္လို႕
ေပ်ာက္သြားတယ္။သန္းကို ဖမ္းမိျပီး မင္းၾကီး သတ္ပစ္လိုက္ေတာ့တယ္။
ဒါကိုေထာက္ျပီး “လူ႕ေဘာင္ေလာကမွာ လူတို႕ဟာ အသြင္မတူ၊ အယူအဆ မတူသူ တို႕ကို
အကၽြမ္းမ၀င္ရာ၊ အတင္းသြပ္တြင္း အေပါင္းအဖက္ မျပဳရာ ျပဳလွ်င္ ပ်က္စီးရ၏”။လို႕
စကားပံုစု တစ္ခုကို ဖတ္ဘူးသမွ် ျပန္ျပီးထြက္က်လာတယ္။
လူ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ မွန္မွန္ကန္ကန္ရႈျမင္ တတ္တဲ့ အျမင္မရွိရင္
ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ စိတ္ဓာတ္ေတြ ပ်က္ျပားက်ဆင္းသြားတတ္တာပဲ။
အခက္ခဲေတြျပႆနာေတြနဲ႕ထူေပါလြန္းတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ စိတ္အသိ္ ၾကံ့ခိုင္ျခင္း မရွိရင္ စိတ္ဓာတ္က်စရာခ်ည္းပဲ။
ဒါကိုမွ ထြက္ေပါက္ရွာျပီး အရက္ခ်ည္း ဖိေသာက္ေနလို႕ကေတာ့ တိုေတာင္းပါတယ္
ဆိုတဲ့ လူ႕သက္တမ္း ဖေယာင္းတုိုင္ကို ႏွစ္ဖက္စလံုး ရႈိ႕သလို သက္ဆိုးဘယ္ရွည္ေတာ့မလဲ။
ျပီးေတာ့ မူးယစ္ေစတတ္တဲ့ ဘယ္အမ်ိဳးအစားကို မဆို အလြန္အကၽြံ သံုးစြဲ ခံစားလြန္းတာလဲ
လူရဲ႕ အာရံုအသိ သတိတရားကို ေမ့ေလ်ာ့ထံုထိုင္း ေစတတ္တာပဲ။ ဒီိလိုုေမ့ေလ်ာ့သူဟာ သူတို႕ ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ ဆႏၵေတြအတြက္ အၾကံေကာင္းဥာဏ္ေကာင္းေတြ ဘယ္လိုလုပ္ ထြက္ႏိုင္ ေတာ့မွာလဲ။
အရက္ဆိုတာ ခဏတာ ဇိမ္ခံဖို႕ေလာက္ပဲ အသံုးျပဳဖို႕ ေကာင္းတဲ႕ ဇိမ္ခံပစၥည္း။
အရက္ ယစ္မူးေနသူဟာ သူတို႕ရဲ႕ စိတ္ကို အစိုးမရတဲ့ အျဖစ္ဆီ ေရာက္သြားတယ္။
မူးယစ္ေနတဲ့ အခါ မဆို သင့္တာေတြ ဆိုရဲ၊ ေျပာရဲ ႏႈတ္မေစာင့္မိေတာ့ဘူး။
အရက္ကို ေရမေရာ တစ္ခ်ိဳက္တည္း ေမာ့ေသာက္ႏိုင္တာကိုပဲ ေလာကၾကီးရဲ႕
အခမ္းနားဆံုး အမႈကို ျပဳႏိုင္သူလို႕ လြဲမွားတဲ႕ မာနေတြ စိမ့္၀င္လာေတာ့တယ္။
မေျပာသင့္ မျပဳသင့္တာေတြ ျပဳမိျပီး ခိုက္ရန္ ေဒါသနဲ႕ သတ္ပုတ္တာေတြလဲ ျဖစ္ကုန္တယ္။
အခု မင္းလို ခႏၶာ အသက္ပါ အဓိပၸာယ္မဲ့ ေပးလိုက္ရတဲ့ “ လူေတြ သတ္လို႕ လူေတြ ေသျခင္းမ်ိဳးပဲ”။
ငါဟာ မင္းရဲ႕..စစ္အတြင္းက..သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး
ငါဟာ မင္းရဲ႕..ေက်ာင္းေနဖက္..သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး
ငါဟာ မင္းရဲ႕..ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳး..တစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့ဘူး
မင္း..ခံယူခ်က္ထဲ စီး၀င္လာတဲ့..ယံုၾကည္မႈ,
ဘယ္ပံုစံ..ႏႈန္းထားလဲ…ဘယ္က လာသလဲဲ။
ဒါေပမယ့္ ….
မင္းကိုးကြယ္တဲ့… ဘာသာ..
ငါေျပာခဲ့တဲ့ … သေဘာတရား..
ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႕..
ျပန္မေျပာ…နားမေထာင္…တာေတာ့
မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ မပီသဘူး။
လူတိုင္းကုိ ကိုယ္လို စိတ္မ်ိဳး ရွိေနမယ္လို႕ ထည့္တြက္ထားလို႕ မရဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ သူေရာက္ေနတဲ့ ေနရာ သူေရာက္ေနတဲ့ ကာလ
သူ႕မွာရွိေနတဲ့ အခက္ခဲေတြက ထပ္တူမညီ ထပ္တူမက် လို႕ပဲ။သမိုင္းဆိုတာ
ကိုယ္ အထင္ၾကီးေလးစား ကိုးကြယ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ကိုယ့္ ခံယူခ်က္နဲ႕ ဖြဲ႕ဆိုထားတဲ့
အေၾကာင္းအရာေတြပါ။အယူအဆေတြက လူမ်ိဳးခ်င္းမွာေတာင္ မတူညီၾကဘူး။
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တစ္ပါးသူရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို မျမင္တတ္ၾကဘူး။
မိမိရဲ႕ လိုခ်င္တပ္မက္မႈကိုပဲ ေရွ႕တန္းတင္တတ္ၾကတယ္။
“ငါ ဘယ္တုန္းက ဘယ္သူ႕ကို ကူညီခဲ့တာပဲ။
ငါ့ ေက်းဇူးေတြ သူ႕မွာ တင္ေနတယ္။ငါ့ လို႕ႏွစ္ၾကီး တစ္ေယာက္အတြက္ ဘာကိုမွ
ဂရုစို္က္စရာ မရွိဘူး၊အသာၾကီးပဲ”။
အဲဒီလို ေသးႏုံတဲ့ အျမင္အေတြးက ဘ၀အတြက္ ဆံုးရံႈးျခင္း အဟန္႕အတား ျဖစ္တာပဲ။
အမွန္တကယ္ စာနာလို႕ ကူညီလိုက္တာကိုပဲ “အတိတ္က ျပဳခဲ႕တဲ႕ ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ေကာင္းစားေနတာပါ”လို႕ ယူဆၾကတဲ့ လူေတြရဲ႕ သေဘာ ရွိေနေသးတယ္။
မင္း ျဖန္႕မေတြး မိလို႕ပါ။ေလာကနီတိမွာ “ မျပည္႕ေသာအိုးသည္ ေဘာင္ဘင္ခတ္ တတ္၏
ပညာနည္းေသာ သူသည္ ထင္ရွားျပတတ္၏။” တဲ့
မာနဆိုတာ မိမိကိုယ္ကို မိမိ ေတာ္လွတတ္လွ တယ္လို႕ အထင္ရွိတဲ့ စိတ္ခံစားမႈ တစ္ခုပါ။
မိမိမွာ ပိုက္ဆံမရွိရင္ အမ်ားကို ဘယ္လို ေကၽြးႏိုင္မွာလဲ၊မိမိကိုယ္တိုင္ တရားမသိရင္
သူတပါးကို ဘယ္လို လမ္းျပမွာလဲ။ မိမိကိုယ္ကို မိမိ ျပည့္၀ေနဖို႕ အရင္ဆံုး
ဖန္တီးထားရမယ္။“ျမစ္” မျဖစ္ရင္ေတာင္ စမ္းေခ်ာင္းေလး တစ္ခုျဖစ္ေနရမယ္။
မေရာက္ေတာ့မွာထက္ စာရင္ ေနာက္က်မွ ေရာက္လဲ မဆိုးပါဘူး။
ခိုင္ျမဲေနရမွာက ေရာက္ေအာင္သြားမယ့္စိတ္။
၁၉.၈.၁၀(ၾကာသပေတး)
“ကိုျဖိဳး….မနက္ျဖန္ ရန္ရန္ ရက္လည္ ဆြမ္းသြပ္ၾကမယ္..”။ “ေၾသာ္..ကိုေမာင္ေမာင္ ဟုတ္။”
“ဒါနဲ႕ သူအမႈက ဘယ္လို႕ေနလဲ” ။“ အင္း…အေလာင္းစစ္ ဆရာ၀န္ေျပာတာေတာ့
ဦးေခါင္းခြံ အက္ကြဲ ဒဏ္ရာနဲ႕ ေသတာတဲ့၊ သူ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္း အမ်ိဳးေတြ မရွိေတာ့
အမႈလိုက္မဲ့သူမရွိဘူး၊ ဒီက လူေတြကလဲ ျပည္ျမိဳ႕ကေလာက္ပဲ သိၾကတာေလ။
လိပ္စာလဲ မသိၾကဘူး..သူမိဘေတြလဲ သိပံု မရပါဘူး။ျပီးေတာ့ ေရႊအခ်င္းခ်င္း ဆိုေတာ့
အားလံုးက ႏႈတ္ဆိတ္ ျငိမ္ေနၾကတယ္၊ လိုက္မဲ့သူ မရွိေတာ့ ရဲက အမႈ ပိတ္လိုက္ျပီးတဲ့”
“ဒါပဲ ေဟ့ေကာင္ေရ…ငါလဲ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ေရာက္ ေနျပီး ရုန္းလိုက္အံုးမယ္..ဘိုင္”။
“ဟုတ္….ဘိုင္ ”။
ေလ…ေပၚေနတဲ့ သတၱ၀ါ
ေလမွာ..က်က္စားတာ အျမင္မဆန္း..ပါဘူး,
ေလ…မွာ သူတိုိ႕ရဲ႕… ေျခရာ…ရွာမေတြ႕တာေတာ့…ရင္နင့္..မိတယ္။
ရန္ရန္(ခ)ရန္ေနာင္ ေကာင္းရာ ဘုံတစ္ခု ေရာက္ေစလ်က္။
ဥကၠာပ်ံ(ဘီလူးကၽြန္း)
0
comments
