မြန္ရူဟမိုင္း

တစ္လလံုး စိတ္ဆင္းရဲ အဆဲဆိုခံ ရခဲ့တဲ့လခေငြ လကုန္လို ့အိပ္ကပ္မွာ ၅က်ပ္ေတာင္ မက်န္ၾကေတာ့ဘူး။တန္ပါ့မလား။ေခြ်းစက္ေတြ ႏွေမ်ာစရာၾကီးဗ်ာ။
သက္တမ္းရင့္ အစ္ကိုက လူသစ္ညီေတြကို ဘီယာနဲ ့စ အရက္နဲ ့အပိုင္သိမ္း၊ ညီက အစ္ကို ့ကို ပုခံုးခ်င္းယွဥ္နဲ ့။ဒီခ်ိန္ဆို အိမ္က အေမ့မဂၤလာဦး စိန္နားကပ္ အေပါင္ရွံုးလုေပါ့။
အေမ့အိမ္ကိုျပင္ခ်င္တ ဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေျမျမ ုပ္ ပစ္ၾကျပီလား။မေလးရွားဟာ
ေငြရွာရမယ့္ေနရာေလးပါ။ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ စိတ္ကူးေတြ သျဂဳိလ္ပစ္ရမယ့္

သင္းခ်ဳိင္းေျမဟုတ္လို ့လား။မေလးရွားဟာကၽြန္ေတာ့္ျမန္မာေတြရဲ ့ ဘူမိနက္သန္နယ္ေျမေလးပါ။

ကၽြန္ေတာ္၀မ္းစာ ရွာစားေနလုိ ့ ေကာင္းေၾကာင္းေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။
ျပီးခဲ့တဲ့တစ္ပတ္က တြန္းအားတစ္ခုေၾကာင့္ မေလးရွားစင္ကာပူနယ္စပ္ ဂ်ိဳးဟိုးဘာရူးျမိဳ ့ေလး ကုိေရာက္သြားတယ္ ျမန္မာ့သာသနာျပဳဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမွာ
စင္ကာပူကေနstayေရွာင္လာၾကတဲ့ သူေတြတည္းခို ေနၾကတာကိုေတြ ့ရတယ္။
စင္ကာပူမွာအလုပ္ ခက္ပံုကိုေျပာျပၾကတယ္။ဘဲြ ့တစ္ခ ုဒီပလိုမာတစ္ခ ု
လုပ္သက္ငါးနွစ္အထက္ရွိမွ အလုပ္အတြက္ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ ရတယ္တဲ့။
အလုပ္ေလွ်ာက္ရင္လ ဲေအးဂ်င့္လက္ထဲကိုယ့္ေခြ်းစက္ေတြေငြေပးျပီးအလုပ္အပ္ရတယ္။
စင္ကာပူေဒၚလာ၃၈၀၀ ၄၀၀၀ေပးရတယ္။အလုပ္ရေတာ့လည္းသံုးလ အစမ္းခန္ ့ပဲတဲ့
အလုပ္ျပဳတ္ရင္ေဒၚလာေလးေထာင္ မေလးေငြ ကိုးေထာင္နီးပါး ဆုံးေရာတဲ့ဗ်ာ ။
တခ်ိဳ ့ေအးဂ်င့္ေတြက်ေတာ့သူေ႒းနဲ ့ ေပါင္းျပီး ေလးေထာင္ယူ သံုးလျပည့္ အလုပ္ျဖဳတ္
ေနာက္ထပ္လူ ၄၀၀၀ယူနဲ ့လိမ္စားေနၾကတယ။္ အင္တာဗ်ဴး ေခၚရင္လည္း ခုံေနရာေလးျပရုံနဲ
့ေဒၚလာ၅၀ ျမန္မာခ်င္းေကာက္၀ါး သြားေသးတယ္။အလုပ္ေလွ်ာက္လို ့မက်ရင္လည္း
ေဒၚလာ၂၀၀ႏုတ္ယူထားျပန္ေရာ။ မေလးရွားလုိမဟုတ္ပါလား။မေလးရွားမွာဆို ပါမစ္ရွိလည္း

အလုပ္အဆင္ေျပ အိုဗာစေတးလည္း ေငြရႊင္လို ့ပါပဲ။ဒီလိုမခက္ခဲတဲ့ နုိင္ငံမွာပ်ံသန္းေနတဲ ့
ေရႊငွက္ေတြ အျပန္လန္းဖို ့စုစုေဆာင္းေဆာင္း မလုပ္သင့္ဘူးလား။ဧည့္စာရင္းမတိုင္ရတိုင္း ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ရာလို ့ မသတ္မွတ္ပါနဲ ့ခဏတာေလးမွာ ဘဂၤလားကိုေခြး နီေပါကိုႏြား
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာ့ ေရႊဆိုျပီး မာန္တက္ေနမွာလား။အျပန္ခက္ေနတာလည္း စဥ္းစားၾကည့္ပါအံုး။
လကုန္ရက္ဆို အိမ္ကဖုန္းဆက္ရင္ စိတ္ဆိုးၾကတယ။္ သားေငြမပို ့နုိင္လုိ ့ဖုန္းမဆက္တာပါတဲ့။
ဒါဆိုဆယ့္ႏွစ္လရာသီမွာဘယ္လ ိုလမ်ိဳးက သားဖုန္းဆက္မဲ့လ လဲတဲ။့ အေမမေမးရုံတမယ္ပဲ။

ျမင္ေနရေတာ့ခက္လွတယ္ဗ်ာ။ ဒီလုိအေနအထိုင္ အလုပ္အကိုင္ေျပျပစ္တဲ့ မေလးရွားလို
ေနရာမ်ဳိးမွာ ရတုန္းစုေစခ်င္တယ္။အျပန္လန္းေအာင္ ေရႊငွက္ေတြကို အၾကံ ေပးခ်င္တယ္ဗ်ာ။

ဆရာေတာ္ေျပာတဲ့ရပင့္နဲ ့ပ်ံသန္းေစခ်င္တယ္။ခူးဆြတ္ရမ ဲ့ရာသီလြန္မွ လက္ထဲမွာရွိတ
ဲ့တံက်ဴဟာ အသံုး၀င္ေတာ့မလား စဥ္းစားေစခ်င္တယ္။
''အခြင့္သာခိုက္မွာ မလိုက္လွ်င္အမိုက္ နင့္ အျပစ္ရွိမည္ေလာ။
အခြင့္သာတုန္းမွာ မရုန္းလွ်င္ အရႈံး နင့္ အျပင္ ရွိမည္ေလာတဲ။့''
ရဟန္းစာဆိုတပါးရဲ ့ အမွာစကား ေရႊငွက္တိုင္းၾကားဘူး မွာပါ။အၾကံေပးတာပါ။
ေရႊငွက္ေတြကမရုန္းတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ရုန္းၾကပါတယ္။
ျဖဳန္းတာေလးပဲေျပာစရာရွိတယ္။ႏြားမေက်ာင္းစမ္းပါနဲ ့ ကြာလို ့ေတာ့အျပစ္မတင္ေစခ်င္ပါဘူး။

အမွန္နဲ ့အမွားဆုိတဲ့ အကြာအေ၀းဟာ ေလာကမွာတစ္စကၠန္ ့ပိုင္းေလာက္ပဲျခားတာပါ။
မွန္တဲ့လူမွားဖုိ ့စကၠန္ ့ပိုင္းပဲလိုသလို မွားတဲ့လူမွန္ဖို ့လဲ စကၠန္ ့ပိုင္းပဲ လိုတာပါ။
အဲဒီေတာ့ မွားတဲ့လူကို လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ ေဖးကူမဖို ့လ ဲမေမ့နဲ ့ေနာ္။
ဘ၀ဆိုတာပိုက္ဆံမေပးရတဲ့စာသင္ေက်ာင္းပါပဲ။ အခက္အခဲဆိုတာ စာေမးပြဲေတြေပါ။့
အဲဒါကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ရင ္လူေတာ္တစ္ေယာက္လို ့သတ္မွတ္ခံရလိမ့္မယ။္
က်ရႈံးခဲ့ရင္လည္း ထပ္ေျဖလို ့ရေသးတယ္အသက္ရွင္ေနသေရြ့ေပါ့။

ဆရာသဲေအာင္ေရးထားတာပါ။
အမွန္ေတာ ့ပ်ံသန္းေနၾက ရတာခ်င္း အတူတူပါ။

ဘယ္လိုအျမင့္ကို ပိုေရာက္ေအာင္ၾကံဆၾက မလဲ။ကိုယ္၀မ္းနာတိုင္း ဘယ္ဟ၀ွာ
ဘယ္ပုဂၢဳိလ္မေကာင္းၾကလို ့ အျပစ္မတင္ေစခ်င္ဘူး။ျပန္လွမ္းလာမဲ ့သားကိ ု
အေမၾကိဳေနေပမယ့္ပ်ံသန္းလာတဲ့သားေၾကာင့္အေမ့မ်က္စိႏွစ္လံုးအလင္းရေစခ်င္တယ္။
လက္ထဲမွာကုိင္ထားတဲ့ တံက်ဴကို အဓိပၸာယ္ရွိေစခ်င္ပါတယ္။ေရႊငွက္ေတြအားလံုး
ဆရာေတာ္ေျပာတဲ့ ပ်ံသန္းျခင္း နိယာမနဲ ့ တစ္ခုတည္းေသာ အေျဖမွန္ရႏုိင္ၾကပါေစ။

ဥကၠာပ်ံ(ဘီလူးကြ်န္း)