မြန္ရူဟမိုင္း

လူတိုင္းလူတိုင္း ေၾကာက္စိတ္ရြံစိတ္ေလးေတာ့ ကိန္းဝယ္ေနၾကမွာ ပါပဲ။လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြ မိတစ္ေထာင္ကဖြား မတစ္ေထာင္သားေတြ ဆိုေတာ့လဲ အခန္းအကန္ ့ေတာ့ ဘယ္တူၾကပါ့မလဲေနာ့္။ဇာခ်ဲ ့ျပီး ခိုင္းနွိုင္းဖဲြ ့ဆို ျပေနလို ့လဲ ထပ္တူက်နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သေဘၤာသားျဖစ္သြားရမွာ အေသေၾကာက္တယ္။သေဘၤာသားဆိုလို ့ လူ ့အက်ိဳးျပဳ ကုန္သြယ္ကူးသန္း လူေနမႈအဆင့္တန္းဖြံ ့ျဖိဳးေအာင္ ပံ့ပိုးေနၾက တဲ့ မစၥတာကပၸတိန္ေတြကို မဆိုလို ပါဘူး။မေစာ္ကားရဲပါဘူးဗ်ာ။တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လဲ ကိုယ့္အယူအဆ မွန္ေနတိုင္း ေျပာခ်င္ရာစြတ္ေျပာမိလို ့တစ္ပါးသူကို ထိခိုက္နာက်င္ခံခက္ေစတယ္ မဟုတ္လား။
ကၽြန္ေတာ့္အသိ အစ္ကိုကိုေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ေမွာင္ခိုေခတ္ ကာလေလး ကေပါ့။ၾကီးပြားခ်မ္းသားရမယ္ဆိုတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ ့စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါ ခံယူခ်က္နဲ ့ ျမိဳ ့ေပါ ္တက္ အေဆာင္ငွားေနျပီး ကုန္ကယ္ရီသယ္ပို ့ခဲ့တယ္။အေဆာင္ဆိုေတာ့ ဘာသာအမ်ိဳးမ်ိဳး လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ေနၾကတာေပါ့။ကယ္ရီအလုပ္မေပါ ္တဲ့ ေန ့ေတြဆို အေဆာင္ေရွ ့ဗန္ဒါပင္ၾကီးအရိပ္ေအာက္က သစ္သားကြပ္ပ်စ္အေပါ ္ကြမ္းစားေဆးေသာက္ သတင္းေတြေရာ အတင္းေတြေျပာ လူစံုအေရာင္စံုလို ့ဆိုပဲ။
အဲဒီစကားဝိုင္းမွာ မၾကာခင္ကမွ ခရစ္ယာန္ဘာသာဆီ ကူးေျပာင္းသြားတဲ့ ကိုကြန္းကေလးဆိုသူ ပုဂိၢဳလ္လဲ သူ ့ဘာသာအေၾကာင္း ေအာ္က်ယ္က်ယ္ေလး ျပန္ ့လြင့္လို ့ဆိုပဲ။လူၾကီးပိုင္းေတြကေတာ့ ဘာသာေရးအတိုက္ခံ မျဖစ္ခ်င္ၾကပံုရပါတယ္ ခပ္မဆိတ္ေလး သက္ျငိမ္လို ့။တစ္ေန ့တစ္ေန ့ သူ ့ဘာသာဘယ္သို ့ညာ ေကာင္းပံုေကာင္းကြက္ကိုခ်ည္း ေဆြးေႏြးေအာ္ခ်က္လုပ္ေနတာကို အသိကိုေမာင္ေမာင္ နားညိမခံနိင္ေတာ့ဘူးတဲ့။တစ္ရက္ေတာ့ ေဘးအခန္းက ဆယ္ေက်ာ္သက္မေလးေတြကို သူ ့ဘုရားေက်ာင္းတက္ရင္ ေပ်ာ္စရေကာင္းပံု သူ ့ဘာသာထဲ ဝင္ေရာက္ရန္ ကရားရည္လြတ္ ဆြယ္တရားေဟာ ေနတာကို ၾကားရတဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္ ဒီလူ ့ကို ငါခြ်တ္မွ ဆိုျပီး(ခီြး..ခီြး.ဆရာၾကီးေလသံနဲ ့ နည္းနည္းမ်ား ပိုျပီးထင္)''
ေဟ့လူ ကိုကြန္းကေလး ခင္ဗ်ားက ခရစ္ယာန္ဘာသာပဲ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေျပာေနလွေခ်လား။
ခင္ဗ်ားမိဘက ဘယ္ဘာသာကို ကိုးကြယ္တာလဲ။ခင္ဗ်ားေရာ ဒီဘာသာဆီ ဘယ္တုန္းကစဝင္သြားတာလဲ။“ကိုကြန္းကေလးဆိုတဲ့ ပုဂၢဳိလ္က မ်က္လုံးေလး ဝဲတည္ဝဲတည္နဲ ့
“ဒါက်ဳပ္ရဲ ့ ေမြးရာပါ ပါရမီလို ေလးေလးနက္နက္ သက္ဝင္ယံုၾကည္ထားတယ္။ဒါဆို က်ဳပ္ေမးတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုသာ ေျဖေပးနိုင္ခဲ ့ရင္ အရမ္းေကာင္းေနပါတယ္ဆိုတဲ့ ခင္ဗ်ား ဘာသာထဲ
က်ဳပ္ရာသက္ပန္ ဝင္လိုက္မယ္။“စာအုပ္စံု ဖတ္ေလ့ရွိတဲ့ ကိုေမာင္ေမာင့္ စိတ္ေတြ အထြတ္ေရာက္ သြားတယ္။“ဟ.. ရတာေပါ့။ေၾကာင္ပုစြန္စား က်ြတ္က်ြတ္ဝါး သို ့''ဆိုသလို က်မ္းစာ တစ္အုပ္လံုး ေက်ျပီးသား..ေမးစမ္း။ေအးေမးမယ္.. ခင္ဗ်ားတို ့ ေယရွဴခရစ္ေတာ္ ....၁၃ႏွစ္.......၃၀......?။အာ...ဒါေတာ့ က်ဳပ္မေျဖတတ္ဘူး။(ဘာသာေရး အနိုင္ရလိုမွဳ ျဖစ္နိုင္သျဖင့္ ကိုေမာင္ေမာင္ ေမးခြန္းကို မေရးေတာ ့ပါ။)ဘုရားေက်ာင္း လိုက္ခဲ့ေလ က်ဳပ္father ေျဖနိုင္လိမ့္မယ္။''ပုပ္ရဟန္းၾကီးနဲ ့သြားေတြ ့မယ္တဲ့။ကိုေမာင္ေမာင္ ေကာင္မေလးေတြ ေရွ ့မို ့ ေနလို ့မရေတာ့။အို... ငါေမးတာက အမွန္ျဖစ္ရပ္ေတြပဲ ဘာမွေၾကာက္စရာမလိုဘူး လို ့ေတြးျပီ “လာ..အခု သြားၾကသာေပါ့''ဆိုတယ္။
“လာၾက...သားတို ့ ေနပူၾကီးထဲက ေနလာၾကကုန္တာပဲ..ထိုင္ၾက ထိုင္ၾက။ဇီးေဖ်ာ္ရည္ေလးလဲ ေသာက္လိုက္ၾကအံုးကြယ့္''။fatherၾကီးက သိမ္ေမြ ့လွတဲ့ အျပံဳးနဲ ့ဆီးၾကိဳေနသေလာက္ အားကိုးရွိတဲ့ ကိုကြန္းကေလးရဲ ့ မ်က္ႏွာက စစ္နိုင္ ဘုရင္တစ္ပါး မ်က္ႏွာေပါက္နဲ ့“father ဒီလူေမးတဲ့ ေမးခြန္းကို ေျဖေပးနိုင္ရင္း ဒီဘာသာဝင္ အျဖစ္ ခံယူပါ ့မယ္တဲ့။သူနားလည္ ကင္းရွင္းေအာင္သာ ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါဗ်ာ''။အင္း ဘာမရွင္းတာေတြ ေမးၾကမွာတုန္း?။ဒီလိုပါ father ခရစ္ေတာ္ မေပါ ္ခင္ သခင္ေယရွဴ အသက္ ၁၃ႏွစ္......၃၀ၾကား...?။ကိုေမာင္ေမာင္ရဲ ့ အေမးေလးက လူငယ္တစ္ေယာက္လို ျပတ္သားလွပါတယ္။
''သားတို ့ ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္နဲ ့ငါးေျခာက္ဆီဆမ္းလဲ စားၾကအံုး''ဆိုျပီး ထိုေမးခြန္းကို အျဖဴ အမည္း မေျပာပဲ စကားလမ္းလြဲ လိုက္ပါတယ္တဲ့။အႏုိင္လို ခ်င္ေနတဲ့ ကိုကြန္းကေလး မခံမရပ္ပဲ ''father သူ ့ေမးခြန္းကို ေျဖေပးပါအံုး။ေမးခြန္းက တိုေပမယ့္ ရွင္းရမွာ ရွည္လွတယ္။ သူသိျပီးဒါ ျဖစ္မွာပါ လို ့ father ကျပန္ေျဖျပီး သားေမာင္ေမာင္ အားတဲ့တစ္ရက္ ေက်ာင္းလာခဲ့အံုး father ဝတ္ျပဳလိုက္အံုးမယ္''ဆိုျပီး ႏွုတ္ဆက္သြားတယ္။ဒီေနာက္ ငါလဲ မသြားျဖစ္ေတာ့ပါဘူးကြာ။father ကို မ်က္ႏွာပူလို ့သြားလဲ မသြားခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ကြန္းကေလးကို ႏွက္ခ်င္လို ့သာ ငါfather နဲ ့သြားေတြ ့တာ ေစာ္ကားလိုတဲ့ စိတ္ မထား ထားတာေတာ့ အမွန္ပါညီ။သူေတာ္ေကာင္းကို ေစာ္ကားမိေစသလားကြာ။သူတပါးကို မထိခိုက္ စိတ္ထားစင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ က်င့္ၾကံ ေနထိုင္ေနတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ဟာ သူေတာ္ေကာင္းပါပဲေလ။ကိုျဖိဳး ဘယ္ဘာသာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ေကာင္း မထားတတ္ရင္ အလကားပဲ မဟုတ္လား။စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့ father မို ့ေပါ့ အျခားသူဆို ေမာင္းထုတ္ခံလိုက္ရျပီး။မေစာ္ကားေပမယ့္ ေက်ာင္းေပါ ္တက္ ေပ်ာ့ကြက္နင္းလိုက္တာကိုး။
''ေတာ္ပါျပီး ..တစ္ခါဆို ဆိုသေလာက္ မွတ္သားလိုက္ျပီး။ေနာက္ဆို ဘာျဖစ္ျဖစ္ သည္းခံလိုက္ေအာင္ ၾကိဳးစားေတာ့မယ္။ေလာကၾကီးက သူ ့အတိုင္း သြားေနတာပါပဲ။မွန္ေနေပမယ့္ အက်ိဳးမရွိတဲ့ အလုပ္ မလုပ္မိပါေစနဲ ့ညီ။အက်ိဳးမရွိတာ မေတြးမိေစနဲ ့ေနာ္။သဘာဝမက် တာေတြ ေတြ ့မယ္ျမင္မယ္ ဆိုလဲ ငါ့လို ဝင္မတိုးမိ ပါေစနဲ ့ကြာ''တဲ ့။
ဟုတ္ပါ့ ကိုေမာင္ေမာင္ ေရ.....ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆို ကၽြန္ေတာ့္ထက္ စာဖတ္အား ေကာင္းျပီး အေတြးအေခါ ္လဲ ေကာင္းလွတယ္။ေလးစားေလာက္ေပမယ့္လို ့တစ္ခါတစ္ခါ တစ္ဖက္စြန္းေရာက္လြန္းတယ္။သူကၽြန္ေတာ့္ကို ေဆြးေႏြးဘူးတယ္ သိလား။မိဘတိုင္းက သားသမီးကို ခ်စ္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး.. တို ့သားသမီးကလဲ မိဘကို ခ်စ္ၾကတာပါပဲ။ဒီစကားကို ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံပါတယ္..ဒါေပမယ့္ သူ ့ဒႆနေတြက ေဆြးေႏြးရင္း တျဖည္းျဖည္း လမ္းလြဲလာေတာ့တယ္။
ကိုျဖိဳး မင္းစဥ္းစားၾကည္ ့ပါ...''သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ ေလွကားေထာင္ျပီး သံရိုက္တယ္ဆိုပါစို ့..အေဖက ေလွကားေပါ ္မွာ တူေလးကိုင္ သံတက္ရိုက္မယ္။သားက ေလွကားရင္းမွာ ေလွကားျငိမ္ေအာင္ ထိန္းရင္းနဲ ့အရိုးကြ်တ္ထြက္လာတဲ့ သံရိုက္မယ့္တူ သားေခါင္းအေပါ ္က်လာေတာ့ ။အေဖက ေျပးဆင္းလာျပီး ဖြ..ဖြ.. ဥဳံဖြ... မနာပါဘူး သားရယ္..ဥဳံဖြ..ဥံဳဖြ ေပါ ့။အဲ..သားက အေပါ ္သံတက္ရိုက္ အေဖက ေလွကားရင္း ေနရင္း တူကၽြတ္က်လာရင္ေတာ့ မင္းသိပါတယ္ ဘာျဖစ္မလဲ ဆိုတာ။''အသံုးကို မက်ဘူး..သံေလးေတာင္ ေျဖာင့္ေအာင္မရိုက္တတ္တဲ့ေကာင္..ဘယ္မွာသြား သံုးမလဲ...ဒီအလကားေကာင္နဲ ့ေတာ့ ခက္ပါတယ္။''လို ့အေျပာခံ ရတယ္။တို ့သားသမီးက် ဘာမွ ျပန္ေျပာခြင့္ မရဘူး။မိဘကို ခ်စ္လို ့မဟုတ္ဘူးလား ကိုျဖိဳးရ ေနာ္။(ဟုတ္ေတာ ့ ဟုတ္ေနျပီ ဒီဘဲၾကီးေမာင္းတဲ့ လမ္း ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္း ဒီဂရီ တိမ္းေစာင္း ကမၻာပတ္ေနျပီးပဲ)။ရွိေသးတယ္ ကိုျဖိဳး...... မိဘေတြက သူ ့တို ့ေျပာသမွ် နာခံမွ သေဘာက် လက္ခံၾကတယ္။သူတို ့စကားကပဲ ေနရာတိုင္း မွန္ေနၾကတယ္လို ့ တရားေသ စြဲေနၾကတာကြ။အေဖျဖစ္တဲ့ သုေဒၶါနမင္းၾကီးက ဘုရားမျဖစ္ခဲ့ ပါဘူး။သူ ့သားသိဒၶတၳကပဲ ဘုရားျဖစ္ခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။သားသမီးေတြမွာလဲ အမွန္တရားပါတဲ့ အသိဥာဏ္ေတြ ရွိၾကပါတယ္ကြ။ေရွးရိုးစြဲ ေတြးေခါ ္မွဳေတြက စာေတြ ့ေလာက္ပါပဲ ကိုျဖိဳး..မဟုတ္ဘူးလား''။(ဟုတ္ကိုမဟုတ္ေနတာ ဘုရားေဟာ ဓမၼတရားေတာ္ေတြက ေရွးကနည္းနာနိႆယေတြ မဟုတ္ဘူးလား။စာေတြ ့ေရာ လက္ေတြ ့ေရာ ေတြ ့ျမင္ၾကားနာ ေနရတာပဲေလ)။သူက သူ ့စည္းခ်က္နဲ ့ သူ ့စာသား ခြင္က်က် ကဗ်ာ့ slammer နတ္စီးေနတဲ့ performanceကဗ်ာ ့ဆရာပံုမ်ိဳး ရင္ဘတ္ထဲက စိမ္းရင့္ရင့္ ခံယူမႈ အေရာင္ေတြ သူ ့မ်က္လံုးေပါ ္မွာ ျဖာဟတ္ေတာက္ေလာက္ေနေတာ့လဲ သားေတာ္..ရာဟုလာရဲ ့အေဖက ဘယ္သူလဲဆိုတာ ခင္ဗ်ားေမ့သြားျပီလားဗ်ာ'' လို ့ေတာ့ မေမးရက္ေတာ့ပါဘူး။''ကိုေမာင္ေမာင္ေရ...။ကြန္ျမဴနစ္သေဘာတရားကို တြန္းကန္ ျငင္းဆန္ေနတဲ ့ ကၽြန္ေတာ္ေလ သူရဲ ့ ဒႆနေတြ ေၾကာင့္ အဖြဲ ့ဝင္ေတာင္ ျဖစ္သြားေတာ့ မလို ့ပါပဲ။
ႏွေျမာလွေပမယ့္ ေနာက္လူေတြ လမ္းမလႊဲဖို ့ တစ္ေယာက္ကို ခ်န္ပစ္လိုက္ရေတာ့တယ္။လူ ့စည္းကမ္းနဲ ့ မကိုက္ညီ ဖခင္မျဖစ္ေသးတဲ့ အခ်ိန္က တစ္ဝက္စာ ဒႆနအေတြးေတြနဲ ့ အက်ိဳးမရွိ ေတြေဝေနမဲ့အစား...လူငယ္ပဲ နည္းမွန္လမ္းမွန္ ေတြးသင့္..သင္သင့္တာေတြ အမ်ားၾကီးပါ။လူလူခ်င္း ေယာက်ၤားနဲ ့မိန္းမ ဘယ္သူက သစၥာပိုရွိ က်လဲလို ့ စကားရည္လု ေဝဖန္ေနၾကေတာ့ မွာလား။ အဂၤါ.. ဓါတ္..ရုပ္နာမ္တို ့ကို တန္းတူ မထားနိုင္ၾကဖူးတဲ့လား။အေရျပားကဲြရင္ ရဲရဲနီတဲ့ ေသြးထြက္တာခ်င္းတူတူ ဘာကိုသာတယ္.. နာတယ္..။ အေလးခ်ိန္ အခ်ိန္ကုန္ ေဆြးေႏြးေတြေဝ ေနၾကေတာ့ မွာလေနာ့္။တဂုိး
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွာဆို သစ္ခုတ္သမားတစ္ေယာက္ဟာတဲ့ သူ ့ပုဆိန္အရုိးတပ္ဖို ့အတြက္ ပုဆိန္အရုိးကို သစ္ပင္ဆီမွာ သြားေတာင္းခဲ့တယ္။သစ္ပင္ကၾကည္ျဖဴစြာဘဲေပးလိုက္ေလတယ္။သေဘာထားၾကီးလိုက္
တဲ့သစ္ပင္...သေဘာထားၾကီးလိုက္တဲ့ ကဗ်ာဆရာ ေက်ာ္ၾကားပါေပတယ္။
အခုလိုကမၻာ့ရြာေလးထဲမွာ ကိုယ္တတ္ထားတဲ့ နည္းပညာေတြ ဒိုင္လွ်ိဳမပါ ဒိုင္စားမရွိ မွ်ေ၀ေပးတဲ့လူကို(အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ေမးသမွ် ေျဖေပးက်မယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို) ျမင့္ရာကေရ နိမ့္ရာကိုစီးေပးမယ့္ ေရ
တံခြန္လို လူသားလို ့ကၽြန္ေတာ္ဂုဏ္ျပဳသတ္မွတ္ထားတယ္။
ဆရာၾကီးမင္းသိခၤ ေရးထားခဲ့ဘူးသလိုေပါ့။ဘ၀ဆိုတာ ခရီးသြားျခင္း တစ္ခုလိုပါဘဲ။ျမိဳ ့အ၀င္ ဆုိင္းဘုတ္
က ၾကိဳဆိုပါ၏နဲ ့ ျမိဳ ့အထြက္ ႏွုတ္ခြန္းဆက္သပါ၏ လိုပါပဲ..ကာလအခ်ိန္ခဏေလးပဲ ျခားထားတာ ဒဂၤါးတစ္ခ်ပ္လို ေက်ာခ်င္းကပ္ေနတာပါဘဲတဲ့။ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြ ၀င္လာတဲ့ အခ်ိန္နဲ ့ ျပန္သြားမယ့္ ခဏ
ေလးမွာ ဘာလုပ္ေပးသြားၾကမွာလဲ?။
ျမန္မာ့vcd lady live showေခြထဲမွာဆိုရင္ တြင္ကယ္ကို ေလးစားမိတယ္။နာမည္ရျပီးတဲ့လူသစ္လူေဟာင္း သီခ်င္းေကာင္းေတြအျပိဳင္ဆိုေနက်ေပမဲ့ တြင္ကယ္က
ေတာ့ ေက်ာ္ၾကားလိုမႈ အတၱမပါ ဦးေက်ာ္ဟိန္းရဲ ့ အဓိပၸာယ္ရွိေသာလူ သီခ်င္းေဟာင္းကို မားသားထရီ
ဇာ ေနာက္ခံposterနဲ ့ ဟစ္သြားတာ ကၽြန္ေတာ္ေလ ပီတိျဖစ္လုိ ့ ၾကက္သီးေတာင္ ထသြားတယ္။
အားက်မိတယ္ဗ်ာ...
ကၽြန္ေတာ္ေလ သစ္တစ္ပင္ေကာင္းရင္ ငွက္တစ္ေသာင္းနားတယ္ဆိုတဲ့ စကားပံုကို အရမ္းသေဘာက်
မိတယ္။တဂိုးရဲ ့သစ္တစ္ပင္ျဖစ္ခ်င္တယ္။ထင္းဆိုက္လို ့မရ မီးျမိဳက္လို ့မရတဲ့ သေဘၤာပင္သားလို မျဖစ္
ခ်င္ဘူး။သေဘၤာသားလို ့အေခၚခံရမွာ ေၾကာက္တယ္။လက္ထဲမွာဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ တူ ကၽြတ္က်သြားမွာ
အရမ္းေၾကာက္တယ္။
ဥကၠာပ်ံ(ဘီလူးကၽြန္း)